آستان حضرت دوست

امروز خندانیم و خوش، کان بخت خندان می رسد
سلطانِ سلطانانِ ما از سوی میدان می رسد

●

امروز توبه بشکنم، پرهیز را بر هم زنم
کان یوسف خوبان ما از شهر کنعان می رسد

●

مست و خرامان می روم، پوشیده چون جان می روم
پُرسان و جویان می روم، آن سو که سلطان می رسد

●

اقبال آبادان شده، دستار دل ویران شده
اُفتان شده، خیزان شده، کز بزم مستان می رسد

●

پُر نور شو چون آسمان، سرسبز شو چون بوستان
شو آشنا چون ماهیان، کان بحر عُمّان می رسد

●

باز آمدی، کف می زنی، تا خانه ها ویران کنی
زیرا که در ویرانه ها خورشید رخشان می رسد

●

امروز مستان را بجو، غیبم ببین عیبم مگو
زیرا ز مستی های او حرفم پریشان می رسد

با اشک‌هاش دفتر خود را نمور کرد
در خود تمام مرثیه‌ها را مرور کرد
ذهنش ز روضه‌های مجسم عبور کرد
شاعر بساط سینه‌زدن را که جور کرد
●
احساس کرد از همه عالم جدا شده‌است
در بیت‌هاش مجلس ماتم به پا شده‌است
●
در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت
وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت
وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت
مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت
●
"باز این چه شورش است که در جان واژه‌هاست
شاعر شکست خورده طوفان واژه‌هاست"
●
بی‌اختیار شد قلمش را رها گذاشت
دستی زغیب قافیه را کربلا گذاشت
یک بیت بعد، واژه‌ی لب تشنه را گذاشت
تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت
●
حس کرد پا‌به‌پاش جهان گریه می‌کند
دارد غروب "فرشچیان" گریه می‌کند
●
با این زبان چگونه بگویم چه‌ها کشید
بر روی خاک و خون بدنی را رها کشید
او را چنان فنای خدا بی‌ریا کشید
حتی براش جای کفن بوریا کشید
●
در خون کشید قافیه‌ها را‌، حروف را
از بس که گریه کرد تمام لهوف را
●
اما در اوج روضه کم آورد و رنگ باخت
بالا گرفت کار و سپس آسمان گداخت
این بند را جدای همه روی نیزه ساخت
"خورشید سر بریده غروبی نمی شناخت
●
بر اوج نیزه گرم طلوعی دوباره بود"
او کهکشان روشن هفده ستاره بود
●
خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن ...
پیشانی‌اش پر از عرق سرد و بعد از آن ...
خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن ...
شاعر برید و تاب نیاورد و بعد از آن ...
●
در خلسه‌ای عمیق خودش بود و هیچ‌کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس...

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت
●
بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم
یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت
●
رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس
گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت
●
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کان جا
سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت
●
چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی
جانا روا نباشد خون ریز را حمایت
●
در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود
از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت
●
از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود
زنهار از این بیابان وین راه بی‌نهایت
●
ای آفتاب خوبان می‌جوشد اندرونم
یک ساعتم بگنجان در سایه عنایت
●
این راه را نهایت صورت کجا توان بست
کش صد هزار منزل بیش است در بدایت
●
هر چند بردی آبم روی از درت نتابم
جور از حبیب خوش تر کز مدعی رعایت
●
عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ
قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

آن روز بر قبیله آدم چه می گذشت
بر دشت شب گرفته ماتم چه می گذشت
●
آن روز بی تبسم خورشید بی نسیم
بر لحظه های سرخ محرم چه می گذشت
●
در ساحل سیاه ترین جویبار دشت
بر غنچه های گلشن خاتم چه می گذشت
●
بر شانه های خسته و آلاله پوش عشق
غرق غرور للتی هی اقوم چه می گذشت
●
بانوی آب زل زده بر خیمه عطش
بر ساقیان تشنه زمزم چه می گذشت
●
دیوارهای غیرت کوفه فرو نشست
بر اهل شرمسار جهنم چه می گذشت
●
با واژه های مرده کجا می توان سرود
آن روز بر قبیله آدم چه می گذشت

امشب شهادت نامه ی عشاق امضا می شود
فردا ز خون عاشقان، این دشت دریا می شود
●
امشب کنار یکدگر، بنشسته آل مصطفی
فردا پریشان جمعشان، چون قلب زهرا می شود
●
امشب بود بر پا اگر، این خیمه ی خون خدا
فردا به دست دشمنان، بر کنده از جا می شود
●
امشب صدای خواندن قرآن به گوش آید ولی
فردا صدای الامان، زین دشت بر پا می شود
●
امشب کنار مادرش، لب تشنه اصغر خفته است
فردا خدایا بسترش، آغوش صحرا می شود
●
امشب که جمع کودکان، در خواب ناز آسوده اند
فردا به زیر خار ها، گم گشته پیدا می شود
●
امشب رقیه حلقه ی زرین اگر دارد به گوش
فردا دریغ این گوشوار از گوش او وا می شود
●
امشب به خیل تشنگان، عباس باشد پاسبان
فردا کنار علقمه، بی دست، سقا می شود
●
امشب که قاسم زینت گلزار آل مصطفی ست
فردا ز مرکب سرنگون، این سرو رعنا می شود
●
امشب بود جای علی، آغوش گرم مادرش
فردا چو گل ها پیکرش، پا مال اعدا می شود
●
امشب گرفته در میان، اصحاب، ثار الله را
فردا عزیز فاطمه، بی یار و تنها می شود
●
امشب به دست شاه دین، باشد سلیمانی نگین
فردا به دست ساربان، این حلقه یغما می شود
●
امشب سر سر خدا، بر دامن زینب بود
فردا انیس خولی و دیر نصاری می شود
●
ترسم زمین و آسمان، زیر و زبر گردد حسان
فردا اسارت نامه ی زینب چو اجرا می شود