کجاست خانه من؟ هر چه هست اینجا نیست
یکی به ماه بگوید که راه پیدا نیست
●
غریب نیست به چشم من آسمان و زمین
ولی نه ...شهر و دیار من این طرف ها نیست
●
نشسته گرد سفر روی شانه روحم
رفیق راه من این جسم بی سر و پا نیست
●
تمام شهر به تعبیر خواب سرگرمند
کسی معبر بیداری من اما نیست
●
کسی نگفت سوال جوابهایم را
به جمله ها خبری از چرا و آیا نیست
●
ز ریگ ریگ بیابان شنیده زخم زبان
حریف درد دل رود، غیر دریا نیست
این آفتاب مشرقی بی کسوف را
ای ماه! سجده آر و بسوزان خسوف را
●
لاتقربوا الصلات مخوانید و بنگرید
این مستی به هم زده نظم صفوف را
●
نقاره ها به رقص کشانند اهل زهد را
شاعر نمود وصف تو هر فیلسوف را
●
می ترسم از صفای حرم با خبر شود
حاجی و نیمه کاره گذارد وقوف را
●
این واژه ها کم اند برای سرودنت
باید خودم بچینم از نو حروف را
●
روح القدس بیا نفسی شاعری کنیم
خورشید چشم های امام رئوف را
به مناسبت جسارت به ساحت قدس علوی و هتک حرمت بارگاه حجر بن عُدیّ
ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود
این حرف های مرثیه خوانان دروغ بود!
●
ای کاش این روایت پرغم سند نداشت
بر نیزه ها نشاندن قرآن دروغ بود
●
ای کاش گرگ تاخته بر یوسف حجاز
مانند گرگ قصه کنعان دروغ بود!
●
حیف از شکوفه ها و دریغ از بهار...کاش
برجان باغ، داغ زمستان دروغ بود...
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کرده‌اند اردیبهشتی میرسد از راه
●
بهاری میرسد از راه و می‌گویند می‌روید
گل داوودی از هر سنگ، حسن یوسف از هر چاه
●
بگو چله‌نشینان زمستان را که برخیزند
به استقبال می‌آییمت ای عید از همین دی ماه
●
به استقبال می‌آییمت آری دشت پشت دشت
چه باک از راه ناهموار و از یاران ناهمراه
●
به استهلال می‌آییمت ای عید از محرم‌ها
به روی بام‌ها هر شام با آیینه و با آه...
●
سر بسمل شدن دارند این مرغان سرگردان
گلویی تر کنید ای تیغ‌های تشنه، بسم الله!
